سالم جعفری
سیده زهرا آیت اللهی

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی بخشش درمانی و شفقت درمانی بر تحمل ناکامی و تاب آوری نوجوانان دختر انجام شد. طرح این مطالعه نیمه آزمایشی با گروه گواه و با ۳ مرحله ارزیابی شامل پیش آزمون،پس آزمون و پیگیری ۴ ماهه است. این پژوهش به ۲صورت کمی و کیفی انجام شد. نمونه گیری به شیوه در دسترس و هدفمند به تعداد ۳۰ نفر از بین نوجوانان دختر شهرستان شیراز انجام شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش بخشش درمانی و شفقت درمانی و یک گروه گواه گمارده شدند; سپس پرسشنامه تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵) و تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) قبل و بعد از مداخله در هر ۳گروه اجرا گردید.در مرحله بعد جلسات بخشش درمانی بر اساس الگوی درمانی اصلی انرایت (۲۰۰۱) در قالب ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای گروهی و شفقت درمانی بر اساس برنامه درمانی گیلبرت (۲۰۰۹) در قالب ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت فردی برای گروه آزمایش ارائه شد.نتایج حاصل با روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغییره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.در مرحله کیفی نتایج به دست آمده با تجزیه و تحلیل اطلاعات کسب شده نشان از وجود تفاوت معنی دار در گروه های آزمایش در مقایسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری بود .بنابراین میتوان نتیجه گرفت که مقایسه اثربخشی بخشش درمانی و شفقت درمانی بر تحمل ناکامی و تاب آوری نوجوانان دختر با گروه گواه اثر دارد.

بخشش درمانی، شفقت درمانی، تحمل ناکامی، تاب آوری، نوجوانان دختر