زیبا آقایی آرایی - دانشجوی کارشناسی ارشدمهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی، دانشکد
کامیار موقرنژاد - هیئت علمی دانشگاه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی، دانشکده مهندسی شیمی،

در تبدیل مواد لیگنوسلولزی به قندهای قابل تخمیر عوامل محدودکننده ای وجود دارد که بازده هیدرولیز را کاهش می دهند. به دلیل وجود عوامل محدودکننده مختلف روش های متنوعی برای پیش تیمار موادلیگنوسلولزی وجود دارد. یکی از مهمترین و ابتدایی ترین روش های پیش تیمار مواد لیگنوسلولزی آسیاب کردن این مواد قبل از عملیات هیدرولیز آنزیمی می باشد.در این روش با کوچکتر کردن اندازه موادلیگنوسلولزی بر عامل های محدود کننده ای مانند حالت کریستالی بودن زیست توده غلبه می شود.علاوه بر این کوچکتر کردن اندازه زیست توده موجب افزایش سطح در دسترس وکاهش درجه ی پلیمریزاسیون میشود.در این تحقیق تاثیر غلظت آنزیم، غلظت باگاس، اندازه ذره و پیش تیمار با آسیاب گلوله ای مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان بیان می دارد که غلظت 80 FPU بر گرم آنزیم ، 80 گرم در لیتر باگاس ،ذرات روی مش 40 و باگاس 4 ساعت آسیاب شده بهترین بازدهی را به همراه داشته است

هیدرولیز آنزیمی، باگاس نیشکر، پیش تیمار، آسیاب گلوله ای، اتانول زیستی