مرضیه اسدی زاده شیرازی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیردولتی شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
علیرضا میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیردولتی شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
مهدی محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیردولتی شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
مهران کاراحمدی - استادیار و عضو هیات علمی، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران

فرسودگی و تخریب حاصل از عوامل طبیعی و انسانی منجر به ایجاد زمین های خالی در بافت های تاریخی میشود. این امر لزومطراحی ساختاری جدید در این زمین ها را به منظور تجدید حیات کالبدی و کارکردی آنها مطرح میسازد. یکی از آسیب های واردهبه بافت های تاریخی، ساخت و سازهای جدید در بافت های تاریخی، کم توجهی به ارزش های منحصربه فرد فرهنگی است. بدون تردیدساخت بناهای جدید از عوامل ضروری برای تامین نیازهای ساکنان و ارتقاء سطح زندگی آنان است. بنابراین در این مقاله به بررسی تاثیربناهای میان افزا بر پایداری فرهنگی در شهر اصفهان پرداخته خواهد شد. روش تحقیق در این مقاله به صورت کاربردی و شیوه تحقیقتحلیلی توصیفی با روش گردآوری اسنادی و راهبرد نمونه موردی است. در نتیجه این مقاله نشان داده خواهد شد بناهای میان افزا با استفادهاز ویژگی هایی چون ساختارشهری، توسعه تاریخی، دانه بندی شهری،تراکم و کاربری، نمادها و نشانه ها، منظر، مقیاس، شکل، مصالح وجزییات می توانند علاوه بر تامین نیازهای فرهنگی جامعه، بر هویت افراد، افزایش میزان آگاهی، همبستگی میان مردم، یکپارچه سازی بافت،احساس رضایت آنها، حفاظت از فرهنگ ها و سنت ها و امنیت بخشی در راستای افزایش پایداری فرهنگی تاثیر گذار باشند.

بناهای میان افزا، پایداری فرهنگی، اصفهان، توسعه پایدار