این پژوهش به بررسی مدل پارامتری در فرآیندهای طراحی الگوریتمیک با استفاده از نتیجه یک دوره مطالعه ، طراحی و ساخت دیجیتال به عنوان مطالعه موردی میپردازد . رشد و توسعه سریع ابزارهای پارامتریک برای طراحی معماری چالش بزرگی را برای آموزش معماری معاصر ایجادکرده است. در سالهای گذشته، بسیاری از دانشگاه ها (دانشگاه سوره تهران، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه اصفهان و غیره) برای ارائه و آموزش درک وسیع تری از طراحی پارامتریک، برنامه های درسی و طراحی دیجیتال را در آنجا معرفی کرده اند. برای اینکه مدل های پارامتریک مجازی نیز برای استفاده از معماری قابل ساخت باشند، به دانش و مهارت زیادی نیاز است، که یک کار بزرگ برای مدرسان و یک چالش بزرگ برای دانشجویان ایجاد می کند.در حقیقت ریاضیات و هندسه نقش مهمی در درک این ابزارهای جدید دارند. طراحی الگوریتمیک به عنوان یک روش فرم یابی ، به طراحان اجازه می دهد تا هندسه های پیچیده غیر استاندارد را مدیریت و کنترل کنند.در یک دوره از آزمایش های طراحی که در سال ۱۳۹۶ در دانشکده معماری و شهرسازی سوره انجام شد، ازمدل پارامتریک ارائه شده در کدهای تحلیلی و بصری نوشته شده در پلاگین گرس هاپر از مرحله مفهومی اولیه تا ساخت، استفاده شد . از تجربه و نتیجه این دوره، استنباط کردیم که، در مقایسه با سایر روش های شکل دهی دیجیتال، مدل های پارامتریک به طراح اجازه می دهند تا به طور مداوم با مدل از طریق کد تعامل داشته باشد و تغییرات محتاطانه را بدون از دست دادن کنترل اهداف طراحی ، تولید کند.این پژوهش رویکرد آموزشی ما را به فرآیند طراحی از طریق مدلسازی پارامتریک برای تحقق در مقیاس(۱:۱) مبتنی بر هندسه و ریاضیات ارایه می دهد. با پروژه طراحی (پاوویون اینفیلولیون) که از ورق/صفحات آهن ساخته شده است، خط آموزشی خود را ارائه خواهیم داد. هسته اصلی آن درک هندسی از روابط مختلف بین اشیا درگیر و ترجمه یا بازخوانی آن به یک زبان هندسی و ریاضی از نظر الگوریتم های کامپیوتری است.