هادی الماسی - دانشجوی دکتری
بابک قنبرزاده - دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
جلال دهقان نیا - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

ویژگی آبدوستی نانوکریستال سلولز، کاربرد آن را بعنوان یک نانوتقویت کنند ه ی موثر در بهبود خواص پلیمرهای آبگریز غیرممکن کرده است. بهترین راهکار، اصلاح سطحی نانوکریستال با مواد با غیرقطبی و افزایشآبگریزی آنهاست. در این پژوهش، از اسید اولئیک بعنوان یک ماده ی آبگریز کننده برای اصلاح نانوکریستال سلولز استفاده شده است و تأثیر زمان واکنش و غلظت اسید چرب بر روی خواص آبدوستی نمونه های حاصل وهمچنین تأثیر آن بر روی ساختار کریستالی نانوکریستال سلولز مورد مطالعه قرار گرفته است. با افزایش زمان واکنش، درجه جایگزینی اسید اولئیک بیشتر شده و آبگریزی نانوکریستال افزایش می یابد اماافزایش غلظت اسید چرب، اثر معکوس بر روی شدت انجام واکنش داشته و باعث کاهش درجه جایگزینی شد . روند تغییرات زاویه تماس با آب نمون ههای اصلاح شده نیز مشابه تغییرات درجه جایگزینی بود. با افزایش درجهجایگزینی، درجه بلورینگی و اندازه کریستا لها نیز کاهش یافت که نشان دهنده تخریب ساختار کریستالی نانوکریستال سلولز در اثر واکنش با اسید اولئیک م یباشد.

نانوکریستال سلولز، اسید اولئیک، اصلاح سطحی، درجه جایگزینی، خواص آبدوستی، ساختار کریستالی