حامد زمانی منش
اباصلت خراسانی
علیرضا یوزباشی

مقدمه: بین المللی شدن برنامه های درسی با هدف کسب وجهه بین المللی برای برنامه های درسی دانشگاهی شکل گرفته و امروزه به دغدغه ای مهم برای دانشگاه های برتر جهان تبدیل شده است. هدف اصلی این پژوهش، تعیین راه کارهای موثر در بین المللی شدن برنامه های درسی حوزه پزشکی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. روش ها: این پژوهش توصیفی-پیمایشی در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰ انجام شده است. جامعه آماری شامل ۴۲۳ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است که ۱۱۸ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا مبتنی بر طیف پنج درجه ای لیکرت بوده که در هفت حیطه طراحی شده است. داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تی تک نمونه ای، تی نمونه های مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نمره به دست آمده برای همه راه کارهای پیشنهادی جهت بین المللی شدن برنامه های درسی حوزه پزشکی در سطح (۰۵/۰> p) بیش از میانگین نظری پرسشنامه(۳m=) بود. بیشترین میانگین به راه کار محتوایی/آموزشی (۸۶/۳±۵۹۰/۰) و کمترین میانگین به راه کار ساختاری/دانشگاهی (۳۴/۳±۶۵۸/۰) اختصاص داشت. متغیرهای تعدیل کننده جنسیت و مرتبه دانشگاهی، در نمره راه کارها تفاوت معناداری در سطح (۰۵/۰>P) ایجاد نمی کردند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که راه کارهای پیشنهاد شده در حیطه های محتوایی/آموزشی، انگیزشی/انسانی، ساختاری/دانشگاهی، اطلاع رسانی/ارتباطی، فرهنگی/اجتماعی، سیاسی/دیپلماتیک و تجهیزاتی/تکنولوژیک برای بین المللی شدن برنامه های درسی حوزه پزشکی قابل قبول است.

Internationalization, Curriculum, Globalization, Educational Policy, بین المللی شدن، برنامه های درسی، جهانی شدن، سیاست آموزشی