احمدرضا زمانی
بهزاد شمس
زیبا فرج زادگان
سیده مریم طبائیان

مقدمه شایستگی بالینی پزشک، بیشتر بر اساس مهارت های ارتباطی وی مورد قضاوت قرار می گیرد. آموزش مهارت های ارتباطی، یکی از مباحث مهم آموزش پزشکی است در حالی که آموزش این مهارت هادر برنامه رسمی آموزش پزشکی کشور گنجانده نشده است. دیدگاه اساتید بالینی، به عنوان آموزش دهندگان و معتبرترین رده های درگیر در آموزش پزشکی، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه اساتید بالینی نسبت به آموزش مهارت های ارتباطی به دانشجویان پزشکی است.روش ها در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی، از بین اعضای هیات علمی ۱۷ گروه بالینی دانشکده پزشکی اصفهان، تعداد ۱۴۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه خود ساخته ای شامل سه بخش دموگرافی، نگرش و سوالات باز بود. روایی نگرش با استفاده از نظر کارشناسان برآورد و پایایی کل پرسشنامه با روش دو نیم کردن تعیین شد. داده ها به صورت توزیع فراوانی و محاسبه میانگین امتیاز و آزمون های من ویتنی (Mann Whitney)، کروسکال والیس (Kruskal Wallis)، ANOVA و توکی (Tukey) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج هشتاد و پنج درصد از اساتید نسبت به آموزش مهارت های ارتباطی به دانشجویان نگرش عالی داشتند. نگرش استادان زن و مرد تفاوتی نداشت. اساتید جوانتر درگروه سنی ۴۰-۳۰ سال و سابقه تدریس ۱۰- ۵ سال نگرش بهتری نسبت به سایر گروه ها داشتند. نگرش اساتید در رشته های تخصصی با یکدیگر تفاوتی نداشت.بحث دیدگاه کلیه اساتید صرفنظر از جنس، سن، رشته تخصصی و سابقه تدریس نسبت به آموزش مهارت های ارتباطی مثبت است. بنابراین، آموزش این مهارت ها به دانشجویان به عنوان یکی از دروس رسمی، ضروری به نظر می رسد.

Faculty member, Communication skills, Medical education, Medical student, اعضای هیات علمی، مهارت های ارتباطی، آموزش پزشکی، دانشجویان پزشکی