تحقیق حاضر به سنجش اثربخشی دوره های آموزشی- ترویجی کارشناسان در حفاظت از منابع طبیعی با تاکید بر اکوسیستم های جنگلی پرداخته است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و به روش توصیفی- همبستگی و باز پسین (معطوف به گذشته) است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه کارشناسانی (۴۱۴ نفر) است که در سال ۱۳۸۷ در دوره های آموزشی شرکت نموده اند. جمعیت مورد مطالعه بر اساس فرمول کوکران برابر با ۱۸۰ نفر محاسبه شد. در این تحقیق به منظور انجام نمونه گیری از میان جامعه آماری موجود، از روش نمونه گیری تصادفی استفاده گردید. شیوه اجرای تحقیق به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه صورت گرفت. نتایج حاصل از ضریب همبستگی اسپیرمن نشان می دهد که بین متغیر های سطح تحصیلات، دفعات شرکت در    دوره های آموزشی، انطباق اهداف دوره با نیازهای کارشناسان، مناسب بودن مکان برگزاری دوره، نو بودن مطالب آموزشی، مناسب بودن محتوای آموزشی، رضایت از آموزشگر، تسلط آموزشگر به موضوعات آموزشی، تجربه کاری آموزشگر، استفاده از بحث گروهی، بازدیدهای علمی، آموزش عملی و وسایل کمک آموزشی با متغیر اثربخشی دوره های آموزشی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای سطح تحصیلات، انطباق اهداف دوره با نیازهای آموزشی کارشناسان، استفاده از آموزش عملی و استفاده از بحث گروهی نقش مثبتی در اثربخشی دوره های آموزشی داشته اند. ضمن اینکه متغیرهای مذکور ۵۰ درصد از تغییرات متغیر وابسته، اثربخشی دوره های آموزشی را تبیین نموده اند.

اثربخشی, دوره های آموزشی ترویجی, منابع طبیعی, اکوسیستم های جنگلی