یاسمن جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمد واحدیان شاهرودی - دانشیار گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
هادی طهرانی - استادیار گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حبیب الله اسماعیلی - استاد گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مهدی حارث آبادی - کارشناس ارشد پرستاری، گروه پرستاری بهداشت جامعه، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
محمد شریعتی - متخصص بیماری های مغز و اعصاب، گروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: بیماران به واسطه افزایش نیازهای خودمراقبتی، مستلزم تغییراتی در رفتار هستند. همچنین مراقبین خانوادگی با توجه به نقش حساس آنها در زمینه توان بخشی بیماران با ناتوانی جسمی و روانی، قادرند بیماران را در بالا بردن توانایی هایشان یاری نمایند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین سواد سلامت مراقبین و رفتار بیماران مبتلا به MS انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۵ بر روی ۷۶ زن مبتلا به MS و ۷۶ مراقب از هر بیمار در شهر بجنورد انجام گرفت. گردآوری داده های مربوط به زنان مبتلا به MS با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات فردی، سواد سلامت تافلا و سنجش رفتار بیماران انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون انجام گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین سطح سواد سلامت ۹۵/۱۳±۲۶/۶۴ بود، که ۲۴ نفر (۸/۱۵%) دارای سواد سلامت کافی، ۴۰ نفر (۶/۵۲%) سواد سلامت مرزی و ۱۲ نفر (۶/۳۱%) سواد سلامت ناکافی داشتند و میانگین نمره رفتار نیز ۸۹/۵±۶۷/۲۳ بود. بر اساس نتایج آزمون همبستگی، بین سواد سلامت مراقبین و رفتار زنان مبتلا به MS ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت (۳۵/۰=r، ۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: سطح سواد سلامت اکثر مراقبین در حد مرزی و ناکافی است و هشداری برای مراقبین و ارائه دهندگان خدمات سلامت محسوب می شود، لذا لزوم توجه بیشتر به امر سواد سلامت در برنامه های ارتقاء سلامت الزامی است.

سواد سلامت, مراقبین خانوادگی, مولتیپل اسکلروزیس