عطیه منصوری - دانشیار گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مریم کاظمی - متخصص بیهوشی بیمارستان ام البنین، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سهیلا میلانی - متخصص بیهوشی بیمارستان ام البنین ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محمد تقی شا کری - دانشیار گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
لیلا پور علی - دستیار تخصصی زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: یکی از روش های متداول القای بی دردی زایمان، استفاده از بی حسی اپیدورال با بی حس کننده های موضعی می باشد که استفاده از آن ها به تنهایی ممکن است منجر به اختلال حرکتی، طولانی شدن مرحله دوم زایمان و افزایش نیاز به وسایل کمکی برای زایمان گردد. بنابراین افزودن اپیویید به بی حس کننده های موضعی می تواند منجر به بی دردی مطلوبی شود. روش کار: در این مطالعه به مقایسه دو روش القای بی دردی اپیدورال با بوپی واکایین و یا استفاده از بوپی واکایین همراه با فنتانیل در ۳۲ زن با حاملگی اول کاندید زایمان طبیعی در بیمارستان ام البنین (س) پرداخته ایم. در گروه اول بی دردی توسط ۱۵ سی سی بوپی واکایین ۱/۰% و در گروه دوم بی دردی توسط ۱۵ سی سی بوپی واکایین ۱/۰% به همراه ۵۰ میکروگرم فنتانیل انجام گرفت. ارزیابی درد با استفاده از معیارهای کلامی در هر ۱۰ دقیقه تا زمان وضع حمل انجام گرفت و ارزیابی وضعیت حرکتی با امتیازدهی Bromage صورت گرفت. یافته ها: مشخصات دموگرافیک شامل سن، شاخص توده بدنی، سن بارداری، وضعیت تحصیلی و نیز معاینات مامایی و پیشرفت زایمان در دوگروه مشابه بودند. سنجش های درد حاکی از وجود بی دردی بهتر در طی مراحل زایمان در گروه دوم بود و معیار کلامی درد بعد از القای بی دردی به طور معنی داری در گروه دوم پایین تر بود، در حالی که وضعیت حرکتی در هر دو گروه بدون تغییر ماند. شایع ترین عارضه جانبی خارش بود که به طور معنی داری در گروه دوم بیش تر بود. نتیجه گیری: استفاده توام از بوپی واکایین و فنتانیل به صورت اپیدورال موجب القای بی دردی مطلوبی نسبت به بوپی واکایین به تنهایی در حین زایمان طبیعی می شود.

بی دردی اپیدورال, زایمان, بوپی واکایین, فنتانیل