الهام جنیدی - دانش آموخته کارشناس ارشد مامایی،دانشگاه علومپزشکی مشهد
شهلا نورانی سعدالدین - کارشناس ارشد مامایی،دانشکده پرستاری و مامایی،دانشگاه علومپزشکی مشهد
نغمه مخبر - - استادیاروفوق تخصص نروسایکیاتری،دانشکده پزشکی، دانشگاه علومپزشکی مشهد
محمد تقی شاکری - - دانشیارآمارزیستی، دانشکده پزشکی،دانشگاه علومپزشکی مشهد

مقدمه: رضایت از روابط زناشویی بر میزان سلامت روانی، جسمانی، رضایت از زندگی، موفقیت در شغل وارتباطات اجتماعی موثر بوده و یکی از مهمترین شاخص های رضایت از زندگی است. متغیرهای متعددی بر رضایت زناشویی موثرند وضعیت باروری یکی از متغیرهای بسیار مهم است. مطالعات متعددی نشان داده اند که ناباروری سبب اختلالات روانشناختی از جمله نارضایتی زناشویی می شود. در مقابل تعدادی براین باورند که شرکت در مراحل گوناگون تشخیص و درمان ناباروری می تواند سبب افزایش صمیمیت و ارتباط بهتر زوج و در نتیجه افزایش رضایت زناشویی شود. از آنجا که در ایران مطالعات کمی بر روی خشنودی زناشویی زنان بویژه زنان نابارور صورت گرفته است مطالعه حاضر راباهدف مقایسه خشنودی زناشویی زنان بارور ونابارور انجام دادیم. روش کار: در این مطالعه تحلیلی مقطعی ۱۰۰ زن بارور و۱۰۰ زن نابارور مراجعه کننده به مراکز دولتی به صورت مبتنی بر هدف وارد مطالعه شده و فرم مصاحبه شماره۱ (ابزار انتخاب شرکت کنندگان)، فرم مصاحبه شماره ۲ (درمورد مشخصات شرکت کنندگان)، فرم پرسشنامه بررسی سلامت عمومی(GHQ۲۸) و خشنودی زناشویی، تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۱/۵ و آزمونهای مجذور کای، من ویتنی و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل و پردازش قرار گرفتند. نتایج: دو گروه از نظر مشخصات فردی و سایر متغیرهای مداخله گر ونیز سلامت عمومی اختلاف آماری معنی داری نداشتند. زنان نابارور بطور قابل ملاحظه ای خشنودی زناشویی بیشتری را ابراز کردند (p=۰/۰۱۴). خشنودی زناشویی درزنان نابارور خوب ودر زنان بارور متوسط بود. نتیجه گیری: ناباروری باعث کاهش میزان خشنودی زناشویی در زنان نابارور نمی شود.

خشنودی زناشویی, باروری, ناباروری