Davoud داوود شجاعی زاده - Professor, Department of Health Education and Promotion, School of Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Roya رویا صادقی - Associate Professor, Department of Health Education and Promotion, School of Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
Mohammad Javad محمد جواد طراحی - Lecturer, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Lorestan University of Medical Sciences, Khorramabad, Iran And PhD Student, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Tehran University of Medica
Mojgan مژگان اسدی - Associate Professor, School of Medicine, Researcher of Endocrine and Metabolism Research Institute, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
Behnam بهنام لشگرآرا - MSc, Department of Health Education and Promotion, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

مقدمه: استئوپروز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است که با ایجاد اختلال ساختاری در استخوان، زمینه را برای بروز شکستگی استخوان مستعد می سازد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر مدل اعتقاد بهداشتی در پیش گیری از استئوپروز در رابطین بهداشت شهرستان خرم آباد در سال ۹۰-۱۳۸۹ انجام گردید. روش ها: مطالعه حاضر نیمه تجربی از نوع قبل و بعد بود که بر روی ۱۰۰ رابط بهداشتی که به صورت تصادفی به دو گروه ۵۰ نفره آزمون و شاهد تقسیم شده بودند، انجام گرفت. سپس در طی سه مرحله (قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و سه ماه بعد ار مداخله) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۸SPSS و توسط آزمون Repeated measurement صورت گرفت. یافته ها: قبل از مداخله تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات سازه های مختلف این مدل در دو گروه مشاهده نشد. اما بعد از مداخله در گروه آزمون میانگین نمره آگاهی و سازه های مختلف مدل (حساسیت درک شده، شدت درک شده، منافع درک شده و موانع درک شده) به طرز معنی داری افزایش پیدا کرد (۰۵/۰ > P). اما در بخش عملکرد، مصرف کلسیم در هر دو گروه آزمون و شاهد کاهش یافت. نتیجه گیری: مدل اعتقاد بهداشتی با آن که برای طرح ریزی برنامه هایی جهت پیش گیری از بیماری و سوانح مفید می باشد، لیکن به طور ایده آل برای ارتقای رفتارها به ویژه تغییر رفتار طولانی مدت و رفتارهایی که به عوامل اقتصادی و اجتماعی وابسته اند مناسب به نظر نمی رسد.