بررسی شدت ناراحتی های کمر با فاکتورهای روانی- اجتماعی شغلی و عوامل ارگونومیگی در پرستاران بخش اورژانس

مقدمه: فاکتورهای موثر در ایجاد اختلالات اسکلتی- عضلانی ازجمله کمردرد از مباحث مهم دانش ارگونومی می باشد هدف این تحقیق بررسی رابطه شدت ناراحتی در ناحیه کمر با دو فاکتور عامل کمردرد شغلی- عوامل خطر ارگونومیکی و عوامل روانی- اجتماعی- که در پرستاران بخش اورژانس افزایش بالایی دارند، بود. روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۱۲۰ نفر از پرستاران بخش اورژانس سه بیمارستان در اصفهان انجام شد. در این تحقیق برای ارزیابی روزانه عوامل شغلی روانی- اجتماعی، عوامل خطر ارگونومیکی و شدت ناراحتی کمر به ترتیب از پرسش نامه معتبر محتوای شغلی(Job Content Questionnaire)، چک‍‍‍ لیست شناسایی خطرات ارگونومیکی (NIOSH, ۱۹۹۴) و پرسش نامه نوردیک استفاده شد. سوالات در پایان هر روز کاری به مدت پنج هفته از افراد پرسیده شدند. اطلاعات با آزمون آماری Spearman ، Mann-Whitney، اسمیرنوف کولوگروف و نرم افزارSPSS۱۸/PASW  تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: نیاز کار، ماهیت شغل، تقابل اجتماعی با شدت ناراحتی کمر رابطه معنی داری داشتند (P-value< ۰.۰۵). درحالی که میان آزادی تصمیم گیری با شدت ناراحتی کمر رابطه وجود نداشت. همچنین رابطه میان شدت ناراحتی کمر و عوامل خطر ارگونومیکی معنی دار بود (P-value< ۰.۰۵).  نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که با کاهش تقابل اجتماعی و افزایش نیاز کاری، ماهیت شغل و عوامل خطر ارگونومیکی، شدت ناراحتی کمر در پرستاران بخش اورژانس افزایش می یابد. بنابراین به منظور کاهش شدت ناراحتی کمر در پرستاران، باید علاوه بر فاکتورهای ارگونومیکی، عوامل روانی اجتماعی را نیز مد نظر قرار داد. واژه های کلیدی: عوامل شغلی روانی اجتماعی، عوامل ارگونومیکی، کمردرد، پرستاران بخش اورژانس