شعبان الهی
جلیل غریبی
علی اصغر انواری رستمی
مهدی مجیدپور - عضو هیات علمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

در سال های اخیر، مشارکت های عمومی - خصوصی هم زمان با آشکار کردن ظرفیت ها و مزایای خود در براورده سازی وظایف اجتماعی دولت در مسائل مختلفی مثل راه سازی، توسعه زیرساخت ها و شبکه های برق رسانی و فضاهای شهری و کمک به بخش خصوصی (برای مثال، در تامین مالی یا ورود به بازار) به عنوان یکی از ابزارهای سیاستی برای توسعه فناوری و نوآوری مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. متن حاضر مروری است بر مبانی نظری و تاریخچه شکل گیری این رویکرد و همچنین مدل ها و پژوهش های انجام شده درباره نقش و اثرات این ابزار سیاستی در براورده سازی اهداف سیاست نوآوری که با این نتیجه به پایان می رسد که به نظر می رسد انواع مدل های مشارکت عمومی - خصوصی، در بسترهای مختلف، اثرات متفاوتی بر اهداف سیاست نوآوری خواهند گذاشت.

مشارکت عمومی ،خصوصی, سیاست علم و فناوری