آرش موسوی - استادیار مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، تهران، ایران.

ر این مقاله مبانی روش شناسانه و کاربردهای عملی شاخص های مبتنی بر دستورالعمل فراسکاتی در زمینه تخصیص منابع پژوهشی را به بحث خواهیم گذاشت و سیر تاریخی و تکاملی این مجموعه را از زمان شکل گیری آن در دهه ۶۰ میلادی مورد بررسی قرار خواهیم داد. سپس به سراغ تحولات متاخرتر خواهیم رفت و برخی از ابتکارها و پیشنهادهای مطرح شده در زمینه اتخاذ روش شناسی های بهتر و شاخص های جامع تر را مطرح خواهیم کرد. در خلال این بحث خواهیم دید که در سال های اخیر نوعی تحول روش شناسانه از سویه شاخص های کلاسیک مبتنی بر ورودی/خروجی که به طور عمده بر اندازه گیری کارایی و تاثیر پژوهش تاکید دارند، به سمت شاخص هایی از نوع شاخص های موقعیت یاب که به دنبال موقعیت یابی کنشگران مختلف در نظام های ملی نوآوری و تشخیص پیوندها و جریان های منابع میان آنها هستند قابل مشاهده است.

منابع پژوهشی, شاخص ها, دستورالعمل فراسکاتی, تخصیص بودجه, اقتصاد علم