هاشم سوداگر - کارشناس ارشد معارف اسلامی و مدیریت، دانشگاه امام صادق (ع)
علی اصغر پورعزت - استاد گروه مدیریت دولتی، دانشگاه تهران

گوناگونی نظریه های رشد و توسعه اقتصادی تا جایی ادامه یافته است که امروزه توجه به سرمایه گذاری در سرمایه فیزیکی و اشتغال نیروی کار جای خود را به سرمایه گذاری در دانش و خلق ایده های نو داده است. تاکید بر اقتصاد دانش محور ایجاب می کند که منابع رشد دانش شناخته شده، زمینه های سرمایه گذاری و تخصیص منابع مالی به آنها فراهم آید. با این وصف و با عنایت به اهمیت بخش صنعت در توسعه اقتصادی، این مطالعه در پی بررسی اثر نهاده های دانش بر سطح تولید و فروش صنایع ایران است. بر این اساس با استفاده از یک الگوی رشد درون زا و داده های تلفیقی صنایع (در دوره ی ۸۶-۱۳۸۲) مشخص گردید که ارتقای سطح آموزش و مخارج تحقیق و توسعه منجر به رشد تولیدات صنایع میگردند اما زمانی که میزان فروش در نظر گرفته می شود تنها مخارج تحقیق و توسعه است که می تواند در ایجاد تقاضا برای محصولات صنعتی موفق باشد. بر خلاف آموزش و تحقیق و توسعه، کارگر ماهر، نهاده ای است که در هر دو حالت اثر منفی در پی دارد.

حکومت, دانشگاه, خط مشی گذاری علم و فناوری, خط مشی گذاری برای تخصیص بودجه های پژوهشی