حسن محمودی توپکانلو - استادیار، گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
محسن فرهادی نژاد - دانشیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده اقتصاد و مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
مریم صابری - استادیار، گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

مقدمه: بی­اعتمادی میان اعضای هیئت علمی مانع توسعه روابط و همکاری­های علمی، آموزشی و پژوهشی میان آنها می­شود. شناسایی عوامل ایجاد بی­اعتمادی اولین قدم برای تقویت اعتماد و همکاری است. ازاین رو، هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر بی­اعتمادی در میان اعضای هیئت علمی گروه­های علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه­های دولتی ایران بود.روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است که با استفاده از روش گرندد تئوری انجام شد. جامعه این پژوهش اعضای هیئت علمی گروه­های علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه­های دولتی ایران بودند که اعضای نمونه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مصاحبه نیم ساختاریافته استفاده شد که فرآیند انجام مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع نظری بعد از مصاحبه با تعداد ۳۸ نفر از اعضای نمونه ادامه پیدا کرد. برای تحلیل، تفسیر و کدگذاری داده ها از روش تحلیل مضمون استفاده شد.یافته ها: با تحلیل داده های کیفی ۱۲۳ کد اولیه به­عنوان عوامل موثر بر بی­اعتمادی در میان اعضای هیئت علمی گروه­های علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه­های دولتی ایران شناسایی شدند که این کدها در قالب ۱۶ مقوله فرعی و ۴ مقوله اصلی دسته بندی شدند. عوامل فرهنگی و اجتماعی، نارسایی در روابط میان فردی، عوامل فردی و عوامل سازمانی ۴ مقوله اصلی بودند که در شکل­گیری بی­اعتمادی میان اعضای هیئت علمی اثر دارند.نتیجه گیری: پژوهش حاضر با مطالعه دقیق دیدگاه­ اعضای هیئت علمی، عوامل موثر بر ایجاد بی اعتمادی میان اعضای هیئت علمی گروه­های علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه­های دولتی ایران را شناسایی و پیش روی مدیران و مسئولان دانشگاه ها قرار داده است. توجه به یافته­های این پژوهش می تواند به برنامه ریزی بهتر برای افزایش اعتماد و رفع کاستی­های این حوزه میان اعضای هیئت علمی کمک نماید.

اعتماد, اعتماد سازمانی, عوامل فردی, عوامل سازمانی, عوامل اجتماعی و فرهنگی, عوامل ارتباطی, اعضای هیئت علمی, دانشگاه­های دولتی ایران