داوود سعادت - استادیار، گرو ه معماری، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران.
سحر عابدزاده - دانشجو کارشناسی ارشد, گروه معماری، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومی ه، ایران
بهارک نوایی - دانشجو کارشناسی ارشد, گروه معماری، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومی ه، ایران

در روند توسعه شهر ها همواره توجه کثیری به طراحی کیفی آن شده است ، مجتمع های مسکونی یکی از کاربری های مهم فضای شهری هستند که با نفوذ جمعیت بسیار بالایی که دارند نقش مهمی در زندگی شهروندان ایفا میکنند، خانه نخستین جایی است که انسان برای فرار از تنش های دنیای بیرون و رسیدن به آرامش و آسایش به آن پناه میبرد و علاوه بر تامین نیازهای کمی ، به نیازهای کیفی زندگی انسان و فراهم نمودن شرایط مطلوب، برای خانواده و تحقق فعالیت های خانوادگی در آن پرداخته میشود. تحولات صد سال اخیر کشور درزمینه نظام اقتصادی ، سیاسی و کمبود زمین ، ایده انبوه سازی مسکن و مجتمع های مسکونی را در شهرها رقم زده است . نکته ای که در بررسی روند ایجاد مجتمع های مسکونی در ایران مشاهده میشود، این است که همواره از توجه به اصول و معیارهای شهرسازی در برنامه ریزی و طراحی غالب مجتمع های مسکونی کاسته شده و این گونه مساکن از ایجاد محیط مطلوب مسکونی فاصله گرفته اند. درنتیجه ، این موضوع باعث نارضایتی ساکنان شده است . کیفیت نقش مهمی را در کسب رضایت متقاضیان مسکن دارد. ارتقای کیفیت مجتمع های مسکونی ، یکی از عوامل تاثیرگذار بر مطلوبیت محیطی در نظر گرفته میشود که میتواند کیفیت زندگی و رضایتمندی ساکنین مجموعه های مسکونی را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو توجه به شاخص های مهم کیفیت طراحی زمینه قرار گیری مجتمع های مسکونی از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد، پژوهش حاضر به روش تحلیلی توصیفی به همراه روش پیمایشی می باشد که با بررسی و مطالعه بر روی مولفه های سازنده ی کیفیت طراحی شهری و بررسی نمونه موردی مجتمع مسکونی سپیدار شهر ارومیه درصد پاسخ به این سوال که "آیا مکانیابی مجتمع مسکونی سپیدار از منظر کیفیت طراحی شهری مطلوب ارزیابی می شود یا خیر می باشد" نتایج بدست آمده حاکی از آن است که این مجتمع نتوانسته شاخصه های مهم طراحی شهری را داشته باشد بنابراین نمیتوان وضعیت آن را در نظام شهرسازی مطلوب ارزیابی کرد.

ارومیه ، مولفه های کیفیت طراحی شهری ، مجموعه سپیدار، مجتمع مسکونی