رضا کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهسازی منابع انسانی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران.
فخرالدین احمدی - استادیار گروه مدیریت آموزشی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران. (نویسنده مسئول)

بهسازی نیروی انسانی فعالیت های سازمان جهت بهبود قابلیت ها و توانمندی های کارکنان از طریق بهینه سازی شرایط، امکانات و فضای کلی محیط کاری آنها است. عملکرد نیروی انسانی سنگ بنای موفقیت هر سازمانی است. ارزیابی عملکرد سازمان باید در جهت بهبود توانمندی نیروی انسانی طراحی و اجرا شود. اهمیت و ضرورت بهبود و بهسازی نیروی انسانی بر هیچکس پوشیده نیست. دیگر زمان آن نیست که تنها از اهمیت بهبود نیروی انسانی سخن گفت. بلکه باید راه کارهائی عملی برای آن ارائه کرده و در عمل نیز از آن استفاده کرد. برای نیل به این منظور ابتدا باید مولفه ها و عناصر بهبود نیروی انسانی را شناسائی کرد. بهسازی نیروی انسانی در گروی رشد انگیزش، خلاقیت و افزایش رضایت شغلی کارکنان است. این عامل خود را در عواملی مانند عدم تمایل به ترک خدمت، یکی شدن اهداف فرد و سازمان نشان می دهد. به طبع آن افزایش کارائی و اثربخشی و بهره وری سازمان مورد انتظار خواهد بود. آموزش و بهسازی منابع انسانی یک استراتژی کلیدی جهت سازگاری مثبت با شرایط در حال تغییر است. همچنین به عنوان یک مزیت رقابتی برای سازمان ها قلمداد می شود. از این رو جایگاه و اهمیت راهبردی آن در بقا و توسعه سازمان های دولتی غیر قابل انکار است.در این مقاله سعی بر آن است که علاوه بر به تعریف بهسازی کارکنان، پیشینه تحقیقات انجام شده به عوامل موثر بر بهسازی کارکنان در سازمان های دولتی نیز با استفاده از روش کتابخانه ای پرداخته شود.

بهسازی کارکنان، سازمان، سازمان های دولتی.