از ملی گرایی فردوسی تا فراملی گرایی مولوی
عنوان مقاله: از ملی گرایی فردوسی تا فراملی گرایی مولوی
شناسه ملی مقاله: JR_KVSHN-7-12_001
منتشر شده در در سال 1385
شناسه ملی مقاله: JR_KVSHN-7-12_001
منتشر شده در در سال 1385
مشخصات نویسندگان مقاله:
بهجت السادات حجازی - استادیار دانشگاه شهید باهنر کرمان
خلاصه مقاله:
بهجت السادات حجازی - استادیار دانشگاه شهید باهنر کرمان
حفظ هویت ملی سنگبنای دستیابی به هویت انسانی است که برای تقویت خودباوری و اعتماد به نفس در مقابل بیگانگان کاملا ضروری به نظر می رسد. ولی با فرض حذف هر نوع سلطه جویی و حرکت به سوی هویتی فراملی هویت انسانی برتری می یابد. حماسه سرایی فردوسی با ترویج آزادمنشی، نیکاندیشی، انعطاف پذیری هوشیارانه و دینباوری، زمینه تعامل اندیشه ها را در پرتو هویت فرهنگی فراهم می کند. نگرش جهانی شدن هویت با ظهور اسلام آغاز می گردد و در قلمرو ادبیات با تاثیر پذیرفتن زبان فارسی از اندیشه های عرفانی استمرار می یابد. مولوی در اوج قله ادبیات عرفانی احیاگر هویت انسانی است. سیر تکوینی زبان و ادبیات فارسی از ملی گرایی فردوسی تا انسان گرایی یا فراملی گرایی مولوی فتح الباب دست یافتن به هویت جهانی است.
کلمات کلیدی: هویت ملی, هویت فراملی, زبان حماسه, انعطاف پذیری هوشیارانه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1734587/