تحلیلی بر رویکرد نظام حقوقی ایران در قبال بیوتروریسم با نگاهی اجمالی به دیدگاه فقه اسلامی

بیوتروریسم به عنوان ابزاری نوین، مورد توجه مراکز راهبردی نظامی، اقتصادی و بهداشتی جهان قرار گرفته است. امروزه اهمیت بیوتروریسم به حدی است که، سلاح های هسته ای خطری بالفعل برای جامعه جهانی به حساب نمی آیند و در حاشیه قرار گرفته اند. زیرا در این میان عوامل بیولوژیک را خطرناک ترین تهدید علیه سلامت و امنیت بشر می دانند. پژوهش پیش رو با هدف «بررسی رویکرد نظام حقوقی ایران در قبال بیوتروریسم با نگاهی به دیدگاه فقه اسلامی انجام شد» و با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای– اسنادی انجام گرفته است. نتایج نشان داد که در حقوق ایران جرم مستقلی تحت عنوان بیوتروریسم وجود ندارد، اما در قوانین متعدد جلوه هایی از مفهوم تروریسم زیستی یافت می شود که دامنه آن ها بسیار محدود بوده و از جامعیت لازم برخوردار نمی باشد. لذا جرم-انگاری مستقل جرایم بیوتروریستی ضروری به نظر می رسد. از نظر فقه اسلامی، از آنجا که رعایت حقوق انسان ها و حق حیات آن ها مورد توجه می باشد، استفاده از سلاح های کشتار جمعی به هر شکلی که باشد، حرام بوده و استفاده از آن جایز نمی باشد. در وجوب مقابله با بیوتروریسم نیز تردیدی وجود ندارد؛ که برای برقراری شرط تناسب در دفاع بیوتروریستی بهترین حالت برای دفع تجاوز دفاع علمی و بیولوژیکی می باشد.