بهنام ملکی - گروه تربیت بدنی، دانشکده تربیت بدنی، واحد شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرری، ایران
سعید صانعی - گروه تربیت بدنی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه امام حسین(ع)، تهران، ایران
حسین برهانی - گروه تربیت بدنی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
اکبر قوامی - گروه تربیت بدنی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

اهداف: شخصیت از بنیادی ترین مفاهیم روان شناسی است که با تجارب مختلف تحت تاثیر قرار می گیرد. برخورداربودن از شخصیت مطلوب، یک دیدگاه ایده آل و مورد توجه برای نیروهای نظامی است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر دوره آموزش نظامی بر ویژگی های شخصیتی دانشجویان غیرورزشکار ورودی به محیط نظامی بود.   روش ها: این پژوهش نیمه تجربی در سال ۱۳۹۰ انجام شد. افراد مورد مطالعه ۱۰۵ دانشجوی پسر غیرورزشکار ورودی سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ یکی از دانشگاه های افسری ایران بودند که با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه مشخصات فردی و پرسش نامه شخصیتی برن رویتر بود. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون T وابسته به کمک نرم افزار آماری SPSS ۱۶ تحلیل شد.   یافته ها: آموزش نظامی بر چهار صفت شخصیتی مورد بررسی تاثیر معنی دار مثبت داشت و سبب افزایش اعتماد به نفس، برتری جویی، برون گرایی و کاهش میل به عصبی بودن افراد مورد مطالعه شد (۰۰۱/۰=p ). این در حالی بود که آموزش نظامی بر دو صفت شخصیتی اجتماعی بودن (۰۰۲/۰=p ) و باخودبودن تاثیر معنی دار منفی داشت (۰۰۱/۰=p )، یعنی سبب افزایش حالت باخودبودن و کاهش اجتماعی بودن افراد مورد مطالعه شد.   نتیجه گیری: آموزش نظامی سبب افزایش تعادل هیجانی، برون گرایی، اعتمادبه نفس و برتری جویی دانشجویان می شود. این در حالی است که این برنامه ها باعث غیراجتماعی شدن و ایجاد حالت انزوا در دانشجویان می شود. مسئولین امر باید با درنظرگرفتن تمهیدات لازم در طول دوره آموزش نظامی، مقدمات ازبین ‎ رفتن اثرات منفی و افزایش اثرات مثبت این دوره را بر صفات شخصیتی دانشجویان فراهم آورند.

آموزش نظامی, ویژگی های شخصیتی, دانشجویان نظامی