مجید نجفی کلیانی
عباس عبادی
سهیل نجفی مهری
ناهید جمشیدی

اهداف. در بسیاری از مشاغل به منظور جلوگیری از آسیب های فیزیکی، شیمیایی و محیطی افراد مجبور به استفاده از لباس های محافظتی هستند. این لباس­ها علاوه بر عملکرد محافظتی باید حداقل محدودیت های فیزیولوژیک، روانی و ارگونومیک را بر بدن اعمال کنند. هدف از این مطالعه مقایسه لباس محافظتی آتش­نشانی و لباس کار معمولی به هنگام انجام فعالیت بدنی از نظر تاثیر بر ظرفیت هوازی است. روش­ها. این مطالعه پژوهشی تجربی است که در آن ۳۰ داوطلب مرد سالم بر اساس معیارهای ورودی انتخاب گردیدند. فعالیت بدنی یک ­ بار با پوشش محافظتی آتش­نشانی و یک­بار با پوشش کار معمولی طبق پروتکل بروس ارزیابی شد. پس از فعالیت بدنی، متغیرهایی چون مدت زمان انجام فعالیت بدنی و مسافت طی­شده اندازه­گیری شد. ظرفیت هوازی نیز با قرار دادن مدت زمان انجام فعالیت بدنی در فرمول مربوطه پیش­بینی شد. یافته­ها. ظرفیت هوازی در داوطلبان با پوشش محافظتی آتش­نشانی ۴۲/۶±۲۵/۴۴ ml/kg/min و در پوشش کار معمولی ۳۴/۵±۴۳/۵۷ ml/kg/min بود که این اختلاف از نظر آماری معنی­دار است (۰۰۱/۰ p < ). این دو نوع لباس از نظر اثر بر متغیرهای مدت زمان انجام فعالیت بدنی، مسافت طی­شده و حداکثر میزان اکسیژن مصرفی متفاوت عمل کردند. مقادیر به­دست­آمده برای لباس کار معمولی بهتر از لباس آتش­نشانی بود. نتیجه­گیری. در لباس آتش­نشانی فرد زودتر به آستانه خستگی می­رسد، زیرا ظرفیت هوازی برای این نوع لباس کمتر از لباس کار معمولی است.

لباس محافظتی آتش نشانی, لباس کار معمولی, ظرفیت هوازی, پروتکل بروس