زینب غلامی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
حامد ابراهیمیان - هیات علمی دانشگاه تهران
حمیده نوری - استادیار، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

وجود افت سطح آب زیرزمینی در بسیاری از دشت های ایران بیانگر افزایش مصرف انرژی برای پمپاژ آب آبیاری است. بنابراین تعیین عمق اقتصادی چاه با توجه به هزینه های پمپاژ، ارزش محصول و کلیه هزینه های کشاورزی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عمق اقتصادی چاه در آبیاری بارانی با توجه به هزینه های یارانه­ای و غیریارانه­ای انرژی، هزینه حفاری، کلیه هزینه زراعی و نسبت درآمد به هزینه کشاورز انجام شد. در این راستا از اطلاعات و داده­های تفصیلی سیستم های آبیاری و عملکرد محصولات زیر کشت آنها در سال ۱۳۹۰ در دشت قزوین استفاده شد. در حالت غیریارانه ای، هزینه انرژی برق به مراتب بیشتر از هزینه گازوئیل شد. در حالت یارانه ای، متوسط نسبت درآمد به هزینه کشاورز در حالت استفاده از برق بیش از استفاده از گازوئیل بدست آمد درحالی که در شرایط غیریارانه ای نتایج عکسی حاصل شد. افزایش عمق چاه باعث کاهش جزئی نسبت درآمد به هزینه شد. نتایج نشان داد که هیچ محدودیتی برای حفاری به منظور افزایش عمق چاه با توجه به هزینه کم انرژی وجود ندارد.

آبیاری بارانی, آب زیرزمینی, هزینه انرژی, حفر چاه