الهام احمدی - بخش تحقیقات جانورشناسی کشاورزی، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
مولود غلام زاده چیتگر - بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران
زهرا مجیب حق قدم - بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
احمد حیدری - بخش تحقیقات آفت کش ها، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران

تاثیر فرمولاسیون­های جدید چریش، نیمارین® و متالدئید بر لیسک  A. agrestisدر شرایط آزمایشگاهی و گلخانه­ای ارزیابی شد. در آزمایش­های زیست­سنجی، برگ­های گیاه زینتی اسپاتیفیلوم (Spathiphyllum wallisii Regel)در غلظت­های مختلف چریش و نیمارین® غوطه ور و سپس لیسک­های هم سن نابالغ روی برگ­ها رهاسازی شده و میزان مرگ و میر و تغذیه آن­ها تا ۱۴ روز تعیین شد. مقادیر LC۵۰ برای چریش و نیمارین® به ترتیب ۱/۳۴ و ۵/۲۲ در هزار و سمیت نسبی نیمارین®۵۹/۱ برابر چریش برآورد شد. آزمایش های گلخانه­ای در قالب طرح کاملا تصادفی در ۴ تیمار انجام و بیش­ترین تاثیر تیمارها بعد از ۱۵ روز مربوط به متالدئید با میانگین مرگ و میر ۷۵/۹۵ درصد در مقایسه با چریش و نیمارین®به ترتیب با میانگین های ۸۵/۴۷ و ۶۳/۵۱ درصد به­دست آمد. همچنین، تاثیر چریش و نیمارین® بر تغذیه به ترتیب ۷۲/۱ و ۹/۱ گرم در مقایسه با شاهد (۹ گرم) بود و درصد تفریخ تخم در مقایسه با شاهد به­صورت معنی­داری کاهش یافت. بر اساس نتایج، ترکیبات چریش و نیمارین® به ترتیب در غلظت های ۱/۳۴ و ۵/۲۲ در هزار و تا ده برابر آن روی برگ های اسپاتیفیلوم، در تغذیه A. agrestis اثر منفی داشته و سبب کاهش خسارت آن در شرایط گلخانه­ای شد. این اثر با افزایش سن و جثه لیسک و در پی آن افزایش غلظت، حفظ شد. با این حال ترکیبات مذکور از لحاظ کشندگی در مقایسه با سم متالدئید ضعیف­تر عمل کردند.

Agriolimax agrestis, چریش, نیمارین®, متالدئید