سیدفرهاد حسینی - دانشجوی دکترای مدیریت استراتژیک، دانشگاه تربیت مدرس
پرویز احمدی - دانشیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه تربیت مدرس
پیمان کریمی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی
سیده گلجمین افتخاری - دانشجوی کارشناسی مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور واحد دالاهو

در کشورهای در حال توسعه و دارای قومیت های مختلف، فرهنگ سنتی و قومی بعنوان یک عامل جذب (جاذب) گردشگر خود را نشان می دهد که در بحث توسعه پایدار بسیار حائز اهمیت می تواند باشد. امروزه بحث های زیادی در ارتباط با توسعه پایدار در جامعه دیده می شود که بر سه جنبه توسعه اقتصادی، اجتماعی اکولوژیک/محیط زیست توجه دارد. در ارتباط با توسعه پایدار از مقوله اجتماعی و اکولوژیک می توان بحث توسعه گردشگری قومی را نیز جای داد. توسعه گردشگری قومی دارای اثرات فرهنگی- اجتماعی بسیاری است که بدون لحاظ نمودن آن می تواند تبعات زیادی به همراه داشته باشد. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی بوده که با مروز ادبیات نظری قصد گسترش دانش در باره موضوعی خاص را درد. لذا هدف از این مقاله بررسی اصول کلی گردشگری قومی و تعریف مدل سازمان یافته برای توسعه گردشگری قومی است. در راستای تدوین مدل و تعریف اصول گردشگری قومی، مباحث قومیت گرایی و رفتار قومی نیز مورد بررسی قرار می گیرد.

گردشگری قومی، توسعه گردشگری قومی، قومیت گرایی ، رفتار قومی، مدل استراتژیک