لیلا گلستانی - دانشجوی دکتری گروه روانشناسی بالینی – تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
پروین کدیور - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
محمد مهدی شریعت باقری - استادیار گروه روان شناسی بالینی - تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
افسانه قنبری پناه - استادیار گروه مشاوره، واحد تهران مرکزی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مقدمه: تربیت و پرورش افراد خلاق، مبتکر و مولد محور هدف های آموزش و پرورش امروز است، بنابراین توجه به عوامل تاثیرگذار بر آن حائز اهمیت است.هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی ساختاری خلاقیت بر اساس هوش ضمنی با میانجیگری تاب آوری دانش آموزان بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی به شیوه مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر دوره ی اول متوسطه که در سال ۹۹-۹۸ در شهر تهران بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ۴۳۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های خلاقیت عابدی(۱۳۷۲) پرسشنامه هوش ضمنی عبدالفتاح و ییتس(۲۰۰۶) و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون(۲۰۰۳) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارSPSS.۲۴ و AMOS.۲۴ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اثر مستقیم هوش ضمنی بر تاب آوری(۴۱/۰) و خلاقیت(۱۳/۰) دانش آموزان معنادار است و هوش ضمنی بر خلاقیت از طریق تاب آوری نیز تاثیر غیرمستقیم معناداری دارد.نتیجه گیری: این مطالعه شواهد فعلی را که از پیوند مستقیم باورهای هوش ضمنی و خلاقیت دانش آموزان پشتیبانی می کنند، به روزرسانی می کند و تاثیرات خاصی را که تاب آوری می تواند بر نتایج تاب آوری دانش آموزان داشته باشد، تایید می کند.

تاب آوری, خلاقیت, هوش ضمنی