محمد حسن نجفی - استادیار گروه پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مرتضی طاهری - دانشیار گروه پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مهرداد رادور - استادیار گروه پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
پرویز چگین - متخصص اندودنتیکس

مقدمه هدف از این مطالعه بررسی تخریب پریودنتال در بین بیماران دیابتی نوع اول و دوم و مقایسه آن با افراد غیر دیابتیک با توجه به سن و جنس افراد بود. مواد و روش ها میزان تخریب پریودنتال در سه گروه شامل: ۲۴ مورد دیابت وابسته به انسولین نوع I (IDDM)؛ ۲۴ مورد دیابت غیر وابسته به انسولین (NIDDM) و۱۰ مورد غیر دیابتیک که بصورت تصادفی در سنین مختلف به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. پارامترهای کلینیکی عبارت بودند از عمق پروبینگ پاکت ، پلاک ایندکس و ایندکس راسل و میزان تحلیل استخوانی رادیوگرافیک . یافته ها و نتیجه گیری آنالیز آماری یافته ها نشان داد که تفاوت میان اندکسهای پریودنتال در ۳ گروه فوق الذکر عمدتا بخاطر اختلاف در سن آنها بود. گروه IDDM حتی پس از اصلاح آماری برای سن، دارای اندکس راسل بالاتری در مقایسه با دو گروه دیگر بود. همچنین طول مدت ابتلاء به دیابت با میزان تخریب پریودنتال ارتباط مستقیم داشته و این موضوع ارتباطی با نوع دیابت آنها نداشت. ضمنا میزان متوسط قند خون ناشتا با فاکتورهای مختلف پریودنتال ارتباط مثبت داشت.

دیابت نوع اول – دیابت نوع دوم – پریودنتال اندکس راسل – پلاک اندکس, تحلیل استخوان – اندازه گیری عمق پاکت – قند خون ناشتا