محمدباقر کبیرصابر - دانشجوی دکتری معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

یکی از اصول معماری ایرانی که از رموز مانایی بناهای کهن این سرزمین است ؛ آن است که معماران ایرانی همواره می کوشیدند تا درکی آگاهانه و سپس پاسخی خردمندانه برای مسئله پایداری سازهیی در آثارشان داشته باشند. نوشتاری که در ذیل می آید، قصد تأمل و توجه به در بناهای تاریخی را دارد و می خواهد متذکر آن شود که قبل از هر اقدام مرمتی در حوزه میراث معماری ایرانی ؛ « شناخت سازهیی » جایگاه باید فهم کاملی از مبانی و مفاهیم سازههای سنتی را داشت. لازم به ذکر است که در این نوشتار، بازة تاریخی انتخاب شده و مورد نظر برای بحث درباره بناها، دورهیی است که اصطلاحاً به آن دوره اسلامی ایران گفته می شود. مطالب این متن شامل بررسی منشأ وجودی تفکر مهندسی سازه در معماری دوره اسلامی ایران، بحث درباره تأثیر اندیشه های فرهنگی و تأثیر شرایط اقالیم طبیعی؛ و نهایتاً یادآوری خلأهای موجود در حوزه شناخت سازههای سنتی ایرانی است.

میراث معماری، سازههای سنتی، ساختار باربر، دوره اسلامی