شناسایی پیشران های موثر بر مدیریت بحران در بافت مرکزی شهر شیراز با رویکرد پدافند غیرعامل

وجود انواع آسیب ها و بلایای طبیعی و غیرطبیعی از زمان آغاز حیات بشر، او را به سمت کشف راه هایی به منظور کاهش آسیب های ناشی ازبلایای طبیعی و برنامه ریزی برای جلوگیری از آسیب بیشتر به زیرساخت ها و نیروی انسانی نموده است. بافت تاریخی در شهرهای ایران در زمینه مدیریت بحران، یکی از چالش های جدی دستگاه های متولی بوده است. شهر شیراز ، دارای بافت تاریخی- فرهنگی گسترده با عناصری بسیار ارزشمند است که در گذر ایام و به دلایل مختلف از جمله مشکلات کالبدی و ریزدانگی بافت، ناپایداری ساختمان ها، نداشتن زیرساخت های شهری مناسب از جمله دسترسی های کم عرض و ارگانیک ، نبود فضاهای باز به منظور استفاده اهالی در مواقع بحران، نداشتن فاضلاب و دیگر مشکلات اجتماعی و اقتصادی از نمونه های شاخصی است که ضرورت تمهیدات موثر در مدیریت بحران در آن آشکار است . این پژوهش با هدف شناسایی پیشران های موثر بر مدیریت بحران در بافت مرکزی شیراز با روش رویکرد ترکیبی (کیفی- کمی) انجام یافته است. ابتدا با استفاده از مطالعه پژوهش های صورت گرفته در زمینه مشکلات و راهکارهای بهبود بافت فرسوده و تاریخی، اقدام به استخراج معیارها و شاخص ها نموده و با استفاده از روش تحلیل اثرات متقابل در نرم افزار میک مک، مهم ترین معیارهای تاثیرگذار درحوزه مدیریت بحران در بافت مرکزی شهر، شناسایی گردید. از جمله این عوامل می توان به رعایت حریم آثار باستانی، کاربری وضع موجود، ریزدانگی قطعات، رعایت حریم قنوات و مسیل ها، قابلیت توسعه معابر، به عنوان اثرگذارترین معیارها به اشاره کرد سپس با توجه به رویکرد پدافند غیرعامل، راهکارهایی در جهت مدیریت بحران در نمونه موردی، ارائه شد.