معصومه شفیع زاده - دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
سهیل پارسا - استادیار گروه زراعت دانشگاه بیرجند
کرامه احمدی - دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
راضیه علیزاده - دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند

تنش شوری از جمله تنشهای غیر زنده مهم است که اثرات زیانباری روی جوانهزنی، رشد و عملکرد محصول دارد. با توجه به تحقیقات انجام شده به نظر میرسد، یکی از راههای افزایش مقاومت گیاه به شوری، استفاده از بذور پرایم شده برای کاشت است. در این مطالعه به بررسی اثر تیمارهای مختلف پرایمینگ بذر بر روی جوانهزنی بذور کنگر فرنگی تحت تنش شوری پرداخته شد. بدین منظور از آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار استفاده شد. فاکتور اول تیمار های پرایمینگ بذر که شامل هیدروپرایمینگ، هاردنینگ، خیساندن بذور در محلولهای PEG و NaCl با پتانسیل 0/8- مگاپاسکال به مدت 6 ساعت و بدون پرایم به عنوان شاهد و فاکتور دوم تنش شوری (NaCl) در پنج سطح (0 و 5 و 10 و 15 و 20 دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد که بین تیمارها از نظر تاثیر بر صفات مختلف اندازهگیری شده اختلاف معنی داری وجود دارد. در تمامی سطوح شوری بذرهای تیمار شده نسبت به بذرهای شاهد درصد، سرعت جوانهزنی بنیه بذر بیشتر و میانگین زمان کمتری را داشتهاند بطوریکه در تمامی سطوح شوری هیدروپرایمینگ برترین تیمار بود.

کنگرفرنگی، پرایمینگ، تنش شوری، رشد اولیه گیاهچه