فاطمه آقایی میبدی - مربی و عضو هیات علمی گروه مامایی ، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی ، میبد، ایران.

مقدمه : خونریزی ، عفونت و افزایش فشار خون از مهم ترین علل مرگ و میر مادران باردار در دوران بارداری است . مطالعات نشان داده قبل از بروز پره اکلامپسی اختلالات عروقی ، انعقادی و متابولیک در زن باردار از اوایل بارداری اتفاق می افتد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارزش پیشگویی کننده میزان فاکتورهای انعقادی سه ماهه اول بارداری در تشخیص پره اکلامپسی با بروز پره اکلامپسی در مراحل بعدی بارداری است .روش کار: در یک مطالعه مورد شاهدی ، ۳۰۰ زن باردار مراجعه کننده به درمانگاههای شهر یزد در سال ۱۴۰۰ که واجد مشخصات واحد پژوهش بودند، در دو گروه مقایسه شدند. در سه ماهه اول بارداری تا ۱۲ هفته همزمان با انجام آزمایشات معمول بارداری آزمایشات PT، PTT،آنتی ترومبین ، فیبرینوژن و D-dimer اندازه گیری و ثبت شد. بعد از گردآوری داده ها تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمونهای توصیفی و تحلیلی انجام شد.یافته ها: سن متوسط ابتلا به پره اکلامپسی ۳۳ هفته بود و میانگین آنتی ترومبین و D-dimer در زنان با پره اکلامپسی بطور معنی داری کمتر بود(۰۰۱/۰.(P< ولی میانگین PT و PTT و فیبرینوژن در دوگروه متفاوت نبود(۵.۰.(P> تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره پس از تعدیل سن و شاخص توده بدنی مادر نشان داد که مقدار آنتی ترومبین و D-dimer با خطر ابتلا به پره اکلامپسی مرتبط است ( به ترتیب ۰۰۱.۰p= ,(۶۷۳.۰-۲۱۰.۰) ۵۷۱.۰ و ۰۰۱.۰p< ,(۹۵۹.۰-۹۳۷.۰) ۷۶۵.۰)نتیجه گیری : طبق نتایج این پژوهش کاهش در مقادیر برخی فاکتورهای انعقادی با شیوع بالاتر پره اکلامپسی همراه بود. از این رو مطالعات گسترده تر و دقیق تر با در نظر گرفتن سایر فاکتورهای پیشگویی کننده و انجام مطالعات بیشتر توصیه می شود.

پره اکلامپسی ، بارداری ، فاکتورهای انعقادی