علی ادیبی نیا - گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیرت دانشگاه تهران، تهران، ایران
سید کمال واعظی - گروه مدیریت دولتی،دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران،تهران، ایران
سعید حیدری - گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیرت دانشگاه تهران، تهران، ایران

یکی از مهمترین وظایف حکمرانی آموزشی، بازنگری به موقع نظام­ها و فرآیندهای آموزشی به ویژه در حوزه نظام آموزش­عالی است. به نظر می­رسد فرصت و تجربیات کسب­شده در دوران همه­گیری کویید ۱۹  این روند را تشدید کرده است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر بررسی تجربه زیسته دانشجویان مدیریت دانشگاه تهران از آموزش مجازی در دوران همه­گیری ویروس کرونا و ارائه راهکارهایی جهت بهبود نحوه آموزش می باشد. روشی که در این پژوهش کیفی مورد استفاده قرار گرفته است، تحلیل پدیدارشناختی می­باشد. با استفاده از تحلیل پدیدارشناختی می توان دریافت که جامعه هدف دنیای پیرامون خود را چگونه درک می کند و تجارب خاص مورد نظر برای آن­ها چه معنایی دارد. جامعه آماری در این پژوهش، شامل آن دسته از دانشجویان مدیریت دانشگاه تهران می­باشد که سابقه مشارکت در کلاس­های غیرحضوری و مجازی و توام را به صورت هم­زمان با فراگیری ویروس کرونا در دانشگاه را داشته اند. پژوهشگران این پژوهش با انجام ۲۹ مصاحبه از بین دانشجویان واجد شرایط به اشباع نظری رسیده­اند. یافته پژوهش حاضر نشان می­دهد که کلاس­های غیرحضوری و مجازی دارای مزایا و معایبی به صورت توامان می باشد که به تفکیک به موارد آن پرداخته می شود. نهایتا این مطالعه با تحلیل محتوای داده­های پژوهش، روش آموزش ترکیبی فزاینده را جهت افزایش و بهبود بهره­وری فرایند آموزش توصیه و پیشنهاد می کند.

تجربه زیسته, پدیدارشناسی, دانشجویان, آموزش مجازی, دوران کرونا