وجه الله قربانی زاده

مدیریت دانش عبارت از چرخه کشف، تولید، ذخیره سازی، توزیع و کاربست عملی دانش در سازمان است. در این فرایند، دو نوع دانش ضمنی و صریح به طور مداوم به یکدیگر تبدیل می شود و با هر بار تکرار چرخه یاد شده، دانش جدیدی به وجود آمده و به دانش قبلی اضافه می شود. برای اعمال صحیح مدیریت دانش در محیط سازمان، سبک های مختلفی از سوی نظریه پردازان ارائه شده است که یکی از آنها چهار سبک پویا، انفعالی، نظام گرا و انسان گرای لی و چوی می باشد. کاربرد هر کدام از این سبک های مدیریت دانش، بستگی به ماهیت و ویژگی های مشاغل سازمانی دارد. از جمله ویژگی های اصلی مشاغل سازمانی که سبک های یاد شده را تحت تاثیر قرار می دهد، تنوع و تحلیل پذیری مشاغل است. به طور کلی می توان گفت که سبک مناسب برای مدیریت دانش در مشاغلی که از نوع فناوری های مهندسی محسوب می شوند، سبک پویا است. برای مشاغل تکراری، سبک نظام گرا، برای مشاغل غیرتکراری، سبک انسان گرا و برای مشاغل مهارتی سبک انفعالی مناسب تر می باشد.

مدیریت دانش, دانش ضمنی و صریح, سبک مدیریت دانش, تنوع شغلی, تحلیل پذیری شغلی