محمدعلی فیروزی - عضو هیات علمی گروه جغرافیا، دانشگاه شهید چمران اهواز
رضا زارعی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران
مسعود ظفری - مدرس گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران

چکیده یکی از زمینه­های ناپایداری توسعه شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه، گونه ای از سکونت با مشکلات حاد موسوم به اسکان غیررسمی است. این نوع سکونت، نیازمند اتخاذ تدابیر ویژه برای ساماندهی وضعیت کنونی و جلوگیری از گسترش آن در آینده است. از آنجا که اسکان غیررسمی از عواملی فراتر از مکان آن، تشکیل و گسترش یافته و متقابلا بر محیطی فراتر از آن تاثیر می گذارد، لذا راه حل این مسئله به سیاست گذاری و اقداماتی نه فقط در سطح محلی، که در سطح ملی نیاز دارد. این مقاله که با روش توصیفی– تحلیلی و با ماهیت کاربردی نگاشته شده است، به بررسی اسکان غیررسمی در استان خوزستان و ارایه مهم ترین زمینه های توان مندسازی این سکونتگاه ها خواهد پرداخت. همچنین داده ها و اطلاعات مورد نیاز از طریق آمارهای سرشماری سال۱۳۸۵مرکز آمار ایران و سایر طرح های شهری جمع آوری شده است. در پایان، نتیجه گرفته است که شهرداری شهرهای استان خوزستان به عنوان نهادی غیردولتی و عالی ترین و عمده ترین مرجع مدیریت شهری، اصلی ترین نقش را در روند توان مندسازی خواهند داشت. از این رو شهرداری ها باید با ابتکاراتی متفاوت تر از گذشته، برای به کارگیری بهینه مشارکت و منابع درونی این اجتماعات اقدام کنند تا توان مندسازی این سکونتگاه ها محقق شود و شاهد شهرنشینی واقعی در استان خوزستان باشیم

واژگان کلیدی: اسکان غیررسمی, توسعه شهری, سکونتگاه های غیررسمی, راهبرد توان مندسازی, استان خوزستان