محمد ستوده - استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم

مطالعه تحولات بین­المللی در عصر فراصنعت و فرا اطلاعات بدون توجه به فرایندهای «جهانی شدن» و یا «جهانی­سازی» امکان­پذیر نیست. جهانی شدن، موجب نفوذپذیری مرزها، تحول در هویت­های ملی و افزایش روابط فراملی، منطقه­ای و جهانی گردیده است. کشورهای اسلامی در وضعیت جدید با انواع چالش­ها، محدودیت­ها و فرصت­های فزاینده­ای مواجه شده­اند و اتخاذ هر گونه راهبرد و سیاستی می­تواند نقش تعیین­کننده­ای در تاریخ سرنوشت­ساز آنها به همراه آورد. این کشورها در مواجهه با جهانی شدن، نیازمند افزایش تعاملات درون منطقه­ای و تنظیم روابط خود با قدرت­های بزرگ مداخله­گر در مناطق اسلامی هستند. دست­یابی به این هدف در گرو افزایش سطح قدرت در سطح منطقه­ای و جهانی است و به نظر می­رسد به کارگیری دیپلماسی رسمی، عمومی و فرهنگی می­تواند سازوکار موثری در تحقق بخشیدن به آن باشد؛ چرا که تصویرسازی مثبت از طریق دیپلماسی همه جانبه و به صورت هم­آهنگ می­تواند گام موثری در ایجاد ایستارهای همکاری­جویانه، همگرایی منطقه­ای و حفظ کشورهای اسلامی در تعامل با جهانی شدن و قدرت­های بزرگ باشد.

جهانی شدن, کشورهای اسلامی, منطقه گرایی نوین, همگرایی, دیپلماسی, تصویرسازی