سید بهشید حسینی
ساسان سوادکوهی فر
حمیدرضا شریفی رسایی

پژوهش حاضر به منظور بررسی و ضرورت اسکان موقت آسیب دیدگان پس از وقوع بحران با دیدگاه پدافند غیرعامل در راستای تامین سرپناه برای بی خانمان ها و چگونگی اسکان موقت آسیب دیدگان پس از وقوع بحران می باشد. در این راستا، دولتمردان و مجریان در کشور غالبا با بسیاری از حوادث انسان ساز و غیرانسان ساز مواجه می شوند. از دست دادن خانه و کاشانه به دلیل وقوع جنگ و زلزله و دیگر بلایا همواره در طول تاریخ به مثابه یک معضل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، امنیتی و سیاسی بوده است و به گونه های مختلف خود را نمایان ساخته است. همواره بار اصلی این مشکلات بر دوش مردم عادی بوده است، به طوری که اغلب مردم به دلیل ترس، ناامنی و عدم برنامه ریزی در تامین سکونتگاه های مناسب پس از وقوع بحران، اقدام به ترک اجباری زیستگاه های ویران شده خود می نمایند و یا در صورت احساس امنیت، در کنار همان خرابه ها و مسکن آسیب دیده خود اسکان می یابند. در این تحقیق، منطقه یک شهرداری تهران به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده و با فرض وقوع جنگ مدرن و تخریب بخشی از ساختمان های شهری، به ضرورت اسکان موقت پس از بحران جنگ مدرن با رویکرد پدافند غیرعامل پرداخته شده است.

اسکان موقت, جنگ مدرن, پدافند غیرعامل, منطقه یک شهرداری تهران