زهره امیرخانی - استاد یار ، گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی ، واحد مشهد، دانشگاه آزاداسلامی مشهد، ایران
محمود سلطانی - استاد یار ، گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی ، واحد مشهد، دانشگاه آزاداسلامی مشهد، ایران
حسن ثانیان - استاد یار ، گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی ، واحد مشهد، دانشگاه آزاداسلامی مشهد، ایران

هدف: یکی از معضلات امروزی چاقی افراد جامعه می باشد که باعث بروز التهاب مزمن می شود و پیش زمینه ای برای بیماری های قلبی عروقی است. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف کورکومین بر شاخص توده بدنی، ICAM-۱ و HS-CRP زنان چاق بود. روش شناسی: در یک کارآزمایی نیمه تجربی زنان غیرفعال ( ۲۰ - ۳۵ سال) سالم با شاخص توده بدنی ۲۸ تا ۳۲ کیلوگرم بر مترمربع به عنوانآزمودنی انتخاب و به چهار گروه تصادفی کنترل ( ۸ نفر) تمرین ( ۸ ) کورکومین ( ۹ ) و تمرین کورکومین ( ۹) تقسیم شدند. مصرف کورکومین، روزانه به مدت هشت هفته یک کپسول کورکومین ۸۰ میلیگرمی بود. گروه های تمرین نیز هفته ای سه جلسه به مدت هشت هفته تمرین مقاومتی ( ۵۰ - ۸۰ ۱RM% ) کردند. یافته ها: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که گروه های تمرینی کاهش معنادار BMI ( ۰۴۷ / ۰ ) و همچنین در متغیر HS-CRP بین گروه تمرین دارونما با گروه های دارونما و مصرف کورکومین کاهش معنادار وجود دارد ( - ۰۱۳ / ۰ ) . در هیچ کدام از گروه ها سطح ICAM-۱ کاهش معناداری را نشان نداد ( ۵۹۱ / ۰ .) نتیجه گیری: تمرین و ترکیب آن با کورکومین باعث کاهش معنادار BMI و تمرین به تنهایی کاهش HS-CRP در زنان چاق شده است. از دیدگاه پیشگیرانه تمرین می تواند با کاهش وزن و پروتئین واکنش گر c از بروز بیماری های با منشا این عوامل موثر باشد.

تمرین مقاومتی، مولکول های چسبان، کورکومین، Hs-CRP