محمد ویسیان - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
معصومه حسینی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
طاها ربانی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علی موحد - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

از مهم­ترین مسائل موثر بر رفتارها در جوامع انسانی مقوله فرهنگ است. در بیشتر کشورهای در حال توسعه، توسعه فرهنگی یکی از ابعاد اصلی فرایند توسعه محسوب می­شود. بنابراین برای برنامه­ریزی، تخصیص منابع و اعتبارات میان مناطق مختلف، شناسایی جایگاه منطقه در بخش مربوطه و سطح­بندی برخورداری از مواهب توسعه  ضروری است. هدف از این پژوهش، تعیین و تحلیل سطح توسعه فرهنگی و نابرابری ناحیه­ای شهرستان­های استان کرمانشاه با استفاده از مدل آنتروپی- ویکور است. جامعه آماری پژوهش، ۱۴ شهرستان استان کرمانشاه است. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی- کمی و تحلیلی است. در این پژوهش از ۲۰ شاخص فرهنگی برای سطح­بندی و جایگاه هر یک از شهرستان­های استان کرمانشاه در چهار سطح توسعه ­یافته (فرا برخوردار)، در­ حال توسعه (برخوردار)، توسعه نیافته (نیمه برخوردار) و محروم (نابرخوردار) بهره گرفته شده­است. یافته­های پژوهش مبین آن است تنها شهرستان کرمانشاه در سطح توسعه یافته و رتبه اول قرار دارد و شهرستان­های اسلام آباد غرب و صحنه در سطح در­حال توسعه (برخوردار) و رتبه دوم قرار دارند. شهرستان­های کنگاور، سنقر، هرسین، پاوه،  سرپل ذهاب، گیلانغرب، قصر شیرین در سطح توسعه نیافته (نیمه برخوردار) و در  رتبه سوم و شهرستان­های روانسر، دالاهو، ثلاث باباجانی و جوانرود در سطح محروم (فروبرخوردار) و رتبه چهارم قرار دارند. یافته­های  حاصل نشان می­دهد که نابرابری­های فضایی فرهنگی، در سطح استان بسیار بالا است و تناسب چندانی با عدالت اجتماعی نداشته و لازم است به توزیع عادلانه منابع وخدمات فرهنگی در سطح توسعه فرهنگی توجه جدی شود.

نابرابری فضایی, توسعه فرهنگی, مدل ویکور, کرمانشاه