محمد باقر عامری نیا - هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی
داود حاصلی - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کهگیلویه و بویراحمد

طبق نظر مشهور فقها، مرد بودن در قضاوت شرط است و قضاوت زن مطلقا جایز نیست. این دسته از فقها در تایید نظرات خود به قران کریم، روایات، اصل عدم جواز، اجماع، و ادله دیگر مراجعه کرده اند. به تدریج برخی از محققین قول مشهور را نقد کردند تا جایی که با نگاه تاریخی، دلیل اصلی کنار گذاشتن زنان از قضاوت را محرومیت ایشان از حضور در اجتماع می دانند. بدین ترتیب محرومیت زنان از قضاوت ربطی به شخصیت آنان ندارد، بلکه به منشا تاریخی– اجتماعی محرومیت کلی زنان از حضور در اجتماع مرتبط است. طبق تحقیقات بعمل آمده با توجه به اینکه بیش از نیمی از مراجعه کنندگان به دادگاه خانواده زنان و کودکان می باشند و در این دادگاه زنان و کودکان برای بیان مسائل و مشکلات زناشویی و حتی روابط جنسی خود با شریک زندگیشان، با قاضی مشاور زن، راحتتر از قاضی مرد ارتباط برقرار می کنند و در تصمیم گیری نهایی قاضی تاثیر مثبت و موثری دارند و حضور قضات مشاور زن فضایی را ایجاد می کند که مراجعه کنندگان زن بتوانند در آن بدون هیچ گونه نگرانی و دغدغه ای، مشکلات خود را ابراز نموده و در نهایت با توجه به نظر قاضی مشاور زن به تصمیم و رای صحیح تر که به عدالت و ثواب نزدیکتر باشد منجر می شود.

قضات، مشاور زن، دادگاه خانواده، فقهی و حقوقی، حضور الزامی قاضی مشاور زن