حسن زیاری - دانشکده مهندسی عمران، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
محمدجواد مهدی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
مهدی زال نژاد - دانشجوی دکتری گرایش راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

با توجه به اهمیت راه ها در ایجاد ارتباط بین نواحی مختلف، همواره مسئله تعمیر و نگهداری راه ها امری حیاتی برای سازمان های حمل ونقل محسوب می شود. یکی از مهم ترین روش های تعمیر و نگهداری پیشگیرانه راه ها استفاده از میکروسرفیسینگ است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر اضافه نمودن الیاف پلیپروپیلن در طرح اختلاط میکروسرفیسینگ جهت سنجش عملکرد آن است. در این راستا، به منظور ارزیابی عملکرد مخلوط میکروسرفیسینگ، از ۵ ترکیب مختلف حاوی صفر، ۰۵/۰، ۱۰/۰، ۱۵/۰ و ۲۰/۰ درصد الیاف پلیپروپیلن بر اساس وزن کل سنگدانه استفاده گردید. ارزیابی نمونه های میکروسرفیسینگ به واسطه آزمایش های چسبندگی مرطوب، چرخ بارگذاری شده و سایش در شرایط مرطوب مطابق با استاندارد ASTM D۶۳۷۲  انجام شد. نتایج طراحی نشان داد که مخلوط های اصلاحشده با الیاف پلیپروپیلن، موجب بهبود عملکرد میکروسرفیسینگ می شوند. به طوری که در میان مخلوط ها، مخلوط میکروسرفیسینگ حاوی ۱۰/۰ درصد الیاف موجب افزایش چسبندگی به قیر در مدت زمان ۳۰ و ۶۰ دقیقه به ترتیب به میزان ۶/۲۰ و ۱/۲۱ درصد، کاهش جابه جایی عمودی و جانبی به ترتیب به میزان ۲/۳۸ و ۹/۲۸ درصد، بهبود مقاومت در برابر سایش به میزان ۶/۳۵ درصد و کاهش قیرزدگی به میزان ۴/۲۵ درصد گردید. مخلوط حاوی ۱۰/۰ درصد الیاف نسبت به نمونه شاهد دارای ۶/۱ درصد قیر امولسیون بیشتر به منظور دستیابی به چسبندگی مناسب در زمان مشخص است. از سوی دیگر طبق نتایج بدست آمده، استفاده بیش از مقدار بهینهی الیاف پلیپروپیلن در مخلوط میکروسرفیسینگ، باعث پخش نشدن مناسب الیاف در مخلوط و تشکیل توده های گلولهای از الیاف شده که ممکن است باعث کاهش عملکرد مناسب مخلوط شود.

آسفالت حفاظتی, الیاف پلی پروپیلن, تعمیر و نگهداری پیشگیرانه, میکروسرفیسینگ