امیر خسروی - استادیار / دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)
صدیقه طاهرزاده - گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران،ایران.

هدف: کم کاری تیروئید به­همراه یائسگی اثر مضاعفی بر افسردگی زنان یائسه دارد که فعالیت ورزشی با افزایش میانجی­های عصبی منجر به بهبود خلق و خو می­شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر یک دوره ویبریشن کل بدن بر افسردگی، سروتونین و نوراپی نفرین زنان یائسه با کم کاری تیروئید بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه­تجربی ۲۰ زن یائسه با کم کاری تیروئید ۴۶ تا ۵۷ ساله شهرستان خرم آباد انتخاب و به دو گروه ۱۰ نفره: کنترل(C)  و تمرین ویبریشن کل بدن(V) ، تقسیم شدند. گروهV ، این تمرینات را به مدت ۱۲ هفته و سه بار در هفته، با فرکانس ۳۰ تا ۵۰ هرتز،  با دامنه یک تا دو میلی­متر با اعمال ۲۰ تا ۳۰ دقیقه ویبریشن ۵ تا ۱۵ دقیقه تمرین اندام فوقانی و تحتانی را انجام دادند. در دو مرحله شروع و پایان مطالعه سطح سروتونین و نوراپی نفرین سرم خون با استفاده از روش الایزا، میزان افسردگی با استفاده از پرسشنامه بک، درصد چربی بدن، شاخص توده بدنی و وزن بدن مورد سنجش قرار گرفت. با توجه به طبیعی بودن توزیع داده­ها از روش­های آماری تی مستقل و کوواریانس، در سطح معناداری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل استفاده شد. یافته ها: ۱۲ هفته تمرین ویبریشن کل بدن در گروه V باعث افزایش معنادار سطح سرمی سروتونین (۰۰۱/۰P=)، نوراپی نفرین (۰۰۱/۰P=) و کاهش افسردگی (۰۱۸/۰P=) نسبت به گروه کنترل شد. همچنین کاهش معناداری در میزان درصد چربی بدن (۰۴۱/۰P=)، شاخص توده بدن (۰۴۴/۰P=) و وزن (۰۴۷/۰P=) دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرینات ویبریشن احتمالا از طریق افزایش میزان سروتونین و نوراپی نفرین سرم موجب کاهش افسردگی زنان یائسه مبتلا به کم کاری تیروئید می­شود.

ویبریشن, سروتونین, نوراپی نفرین, کم کاری تیروئید, افسردگی