ارسلان عبدالله پور - دانشجوی دکتری سیاستگذاری عمومی
رضا نصیری حامد - استادیار علوم سیاسی، دانشگاه تبریز
مجتبی مقصودی - دانشیار علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

قدمت مفهوم صلح و توجه به آن را می توان به درازای شکل گیری جنگ های جامعه بشری برآورد کرد. در طول تاریخ بشریت اختلاف، تضاد، درگیری، منازعه و خشونت در جوامع انسانی وجود داشته است و انسانها در مقابله با این وضعیت و برای برای متارکه، اتمام جنگ و برقراری صلح تلاش نموده اند. با وجود آنکه معمولا صلح به نبودن جنگ معنا شده، به تدریج به ویژه در دوران جدید معنایی وسیع تر از آن موسوم به صلح مثبت نیز مطرح شده که بر لزوم وجود شاخص هایی فراتر از وجود منازعه و درگیری تاکید ورزیده است. بر این اساس، در این نوشتار با تاکید بر مفهوم شناسی صلح مثبت بر مبنای آرای «یوهان گالتونگ» و در عین حال بهره گیری از شاخص های هشت گانه صلح مثبت ارائه شده از سوی موسسه اقتصاد و صلح(IEP)، افزون بر بعد سلبی ناظر به صلح، به ابعاد ایجابی و به تعبیری بایسته های صلح در جوامع پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان گر آن است که صلح مثبت نه فقط به مثابه مسئله ای در کنار دیگر امور جوامع بشری بلکه در حکم زمینه لازم و ناگزیر تحقق بسیاری از اهداف کلان جوامع از قبیل تعامل، همبستگی و نیز توسعه دارای اهمیتی بی بدیل است

صلح منفی, صلح مثبت, یوهان گالتونگ, خشونت, منازعه