زهرا خسروجردی - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
حسین پورشهریار - استادیار گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
امید شکری - استادیار گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

هدف: هدف پژوهش بررسی اثربخشی برنامه آموزش با رویکرد خوش بینانه بر راهبردهای حل تعارض، ارزیابی شناختی و تعارض والدین – نوجوان بود. روش ها: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و با گروه کنترل بود و یک ماه بعد از پایان جلسات مداخله، مرحله ی پیگیری انجام شد. در این پژوهش ۳۲ مادر (۱۶ نفر در گروه آزمایش، ۱۶ نفر در گروه کنترل) از منطقه ۴ تهران شرکت کردند که قبل و بعد از اجرای برنامه آموزشی به پرسشنامه سنجش تعارض والد- نوجوان (APCQ)، راهبردهای حل تعارض (CSRI) و ارزیابی شناختی استرس(SAM-R) پاسخ دادند. برنامه آموزش رویکرد خوش بینانه به شیوه گروهی برای مادران گروه آزمایش در ۷ جلسه دو ساعته اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد برنامه مداخله ای در افزایش رویکرد خوش بینانه و راهبردهای حل تعارض مثبت و کاهش راهبردهای غیرانطباقی و ارزیابی شناختی منفی و شدت تعارض در سطح معناداری (۰۰۱/۰ ˂P) موثر است. نتیجه گیری: براساس پژوهش می توان نتیجه گرفت برنامه آموزش خوش بینانه نه تنها در کاهش تعارض در روابط والدین و نوجوانان موثر است بلکه به آنان کمک می کند تا بر راهبردهای حل تعارض و ارزیابی مثبت متمرکز شوند.

ارزیابی شناختی, برنامه رویکرد خوش بینانه, تعارض والد- نوجوان, راهبردهای حل تعارض