مهدی فتحی
مهناز نیکو - دانشجوی روانشناسی، دانشگاه آزاد قائنات

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و تصویرسازی ذهنی هدفمند بر خودکارآمدی و اصلاح تحریف های شناختی زنان مطلقه می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مرکز خانه روانشناسان و مشاوران و حرف یاورانه مشهد در بازه زمانی ابتدای بهمن ماه ۱۳۹۹ لغایت انتهای اسفندماه ۱۳۹۹ بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد که با توجه به معیارهای ورود و خروج تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی، ۱۵ نفر در گروه کنترل و ۱۵ نفر در گروه آزمایش قرار گرفت و اثربخشی شفقت درمانی بر گروه آزمایش اجرا گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر و پرسشنامه تحریف های شناختی الیس استفاده شد. پس از اجرای پژوهش، داده های جمع آوری شده در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقدار احتمال پیش آزمون برای شاخصهای خودکارآمدی و اصلاح تحریف های شناختی تنها در مقابل مقادیر پس آزمون شاخص ها کمتر از ۰.۰۱ شده است و تاثیر معنی داری آن ها در سطح خطای یک درصد را نشان می دهد ( P-Value < .(۰.۰۱ همچنین مقدار احتمال سطر گروه برای هر دو شاخص مورد بررسی در زمان پس آزمون کمتر از ۰.۰۱ شده است و در نتیجه میانگین شاخص های خودکارآمدی و اصلاح تحریف های شناختی در پس آزمون بین دو گروه کنترل و آزمایش اختلاف معنی داری در سطح خطای یک درصد دارند .(P-Value <۰.۰۱) به عبارت دیگر با اطمینان ۹۹ درصد میتوان ادعا کرد که شفقت درمانی و تصویرسازی ذهنی بر خودکارآمدی و اصلاح تحریف های شناختی در زنان مطلقه موثر است.

شفقت درمانی- تصویرسازی ذهنی- خودکارآمدی- تحریف های شناختی