قاسم رضائی - نویسنده مسئول
کیارش زبرجد - نویسنده دوم
بهنام صدیق - نویسنده سوم

سیستم سری- موازی سیستمی است که شامل چند زیرسیستم بوده که به صورت سری به هم وصل شده اند و در هر زیرسیستم، مولفه ها به صورت موازی به هم متصل هستند. مسئله تخصیص افزونگی شامل انتخاب بهینه تعداد افزونگی برای تخصیص دادن در هر زیر سیستم می باشد به طوری که قابلیت اعتماد سیستم سری-موازی بیشینه و هزینه کل آن کمینه گردد. در این تحقیق روش های مختلفی از جمله روش تابع ضرر، روش مجموع وزن دار و روش برنامه ریزی آرمانی برای حل مسئله تخصیص افزونگی مورد استفاده قرار می گیرد و در نهایت این روش ها مقایسه شدند. در بین روش های ارائه شده، روش برنامه ریزی آرمانی از روش مجموع وزن دار مناسب تر و بهتر است زیرا هم زمان کمتری برای محاسبات به خود اختصاص می­دهد و هم مقدار قابلیت اعتماد سیستم بالاتری را نشان می دهد. همچنین جواب های بهینه به دست آمده با توجه به نوع انتخاب پارامترها متفاوت بوده که در روش برنامه­ریزی آرمانی، با انتخاب هر پارامتری به دلخواه، زمان محاسبه صفر (با دقت ۰۰۰۰۰۱/۰) ثانیه بوده است در صورتی که در روش مجموع وزن دار هرچه پارامترها را تغییر می دهیم، زمان محاسبه تغییر پیدا می کند. یکی از مزیت های روش برنامه ریزی آرمانی نسبت به روش تابع زیان و روش مجموع وزن دار این است که در روش برنامه ریزی آرمانی با انتخاب آرمان ها برای توابع هدف کاری می کنیم که اگر مسئله به آرمان نرسد، جوابی نزدیک به آرمان را ارائه دهد.

آنتروپی، سیستم سری- موازی، مسئله تخصیص افزونگی، قابلیت اعتماد، بهینه سازی چندهدفه.