نسیم جعفری - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت آموزشی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز
غلامحسین برکت - دانشیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز
محمد حسین پور - دانشیار مدیریت آموزشی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز

هدف اصلی از اجرای پژوهش حاضر، واکاوی ابعاد و شاخصه های الگوی پیشران های خودگردانی مدارس متوسطه اول شهر اهواز بود. روش پژوهش از نوع کمی – پیمایشی بود. روش پژوهش حاضر کمی و با ابزار پیمایش انجام شده است. جامعه آماری شامل مدیران مدارس دوره متوسطه شهر اهواز در سال ۱۴۰۰ بودند که در این مرحله برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد. با توجه به اینکه آمار دقیقی از تعداد اعضای جامعه آماری در دسترس نبود. محقق از آخرین عدد جدول مورگان (۳۸۴) بعنوان حجم نمونه استفاده کرد. با این حال محقق جهت اطمینان بیشتر از تعداد حجم نمونه، حجم نمونه نهایی را ۴۰۰ نفر در نظر گرفت. شیوه نمونه گیری در این پژوهش نیز به صورت تصادفی ساده و از بین جامعه آماری با مشخصات ذکر شده بوده است. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که اعتبار آن توسط اعتبار صوری و پایایی با آلفای کرونباخ ۹۱/۰ شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش تحلیل عامل تائیدی و با استفاده از نرم افزار PLS استفاده شد. یافته ها بر اساس رویکرد تحلیل عاملی تائیدی نشان داد که مدل ارائه شده از اعتبار و برازش مناسبی برخودار است. تحلیل اثرات متقابل پیشران ها نشان داد که پیشران اقتصادی و پیشران سیاست گذاری و تصمیم گیری تاثیر خیلی زیادی بر پیشران های امکانات و تجهیزات خودگردانی مدارس دارند.

خودگردانی مدارس، خودگردانی مدارس، پیشران، آینده پژوهشی