حسن رنجبر - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای. پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای. تهران. ایران
رضا باقری - پژوهشکده کاربرد پرتوها، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، تهران، ایران
رضا داورخواه - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای. پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای. تهران. ایران

عوارض شایع مربوط به بیماران با تومورهای سرطانی، متاسازهای استخوانی هستند. تاکنون رادیوداروهای استخوان خواه متعددی برای درمان متاستازهای استخوانی توسعه یافته است. ویژگی های مطلوب بیس فسفونات ها سبب شده است که در زمینه رادیوداروها مورد توجه قرار گیرند و مطالعات روی نسل های جدید آن ها انجام شود. هدف از این تحقیق تولید و کنترل کیفی رادیوداروی ساخته شده با ایبندرونیت به عنوان نسل سوم بیس فسفونات ها است. بدین منظور ایبندرونیت با رادیوایزوتوپ بتازای رنیم-۱۸۸ نشاندار شد. خلوص رادیوایزوتوپی با استفاده از طیف سنجی گاما و خلوص رادیوشیمیایی به روش کروماتوگرافی لایه ی نازک مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت توزیع بیولوژیکی این رادیودارو در موش ارزیابی شد. نتایج نشان داد که خلوص رادیوشیمیایی این ترکیب حدود ۹۷% است. بیشترین جذب مربوط به اندام هدف (استخوان) با مقدار ۱۱/۷ % درصد در ۱۲ ساعت بعد از تزریق رادیودارو بود. کلیه ها و معده دو اندامی بودند که بیشترین مقدار تجمع رادیودارو پس از استخوان را داشتند (۹/۲ % و ۶/۲ % در ۴ ساعت). با توجه به امکان تولید این رادیودارو و همچنین توزیع مناسب آن در اندام های هدف و غیرهدف، می توان نتیجه گرفت که ایبندرنیت به عنوان نسل سوم بیس فسفونات ها جذب مطلوب و مناسبی دارد و این رادیودارو می تواند در درمان متاستازهای استخوانی مفید باشد.

کنترل کیفی, رادیودارو, توزیع زیستی, رنیم, ایبندرونیت