ابراهیم عزیزی - استادیار، گروه حقوق خصوصی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
فرشاد فرازمند - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
حسین طالقانی منصورنژاد - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمدحسین استا - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

طرح های عمرانی دولتی همواره موضعی برای دغدغه کشورها به لحاظ نحوه به کارگیری ثروت ملی در این طرح ها بوده اند؛ دولت ها سعی داشته اند تا در حد امکان روش هایی تدبیر نمایند که منابع عمومی مورد استفاده در طرح های عمرانی به شکل بهینه تری استفاده شود. یکی از راهکارهای پیش بینی شده در قوانین ایران تاسیس نهاد حقوقی به نام شورای عالی فنی است. این شورا بموجب قانون اصلاح تبصره ۸۰ قانون بودجه سال ۱۳۵۶ مصوب۱۳۵۸ تاسیس و وظایف و اختیاراتی از جمله تصویب قیمت های پایه و تجدیدنظر در نرخ پیمان-ها را عهده دار گردید. در سال ۱۳۷۸ و بموجب بند «ج» ماده ۵۳ شرایط عمومی پیمان صلاحیت داوری در اختلافات ناشی از طرح های عمرانی نیز برای این شورا در نظر گرفته شد و این مورد نیز به موارد مذکور در قانون مورد اشاره افزوده شد. در این پژوهش با تحلیل ماهیت وظایف، اختیارات و صلاحیت های شورای عالی فنی، بررسی خواهیم نمود که اولا آیا ماموریت های محوله با فلسفه وجودی این شورا سنخیت دارند یا خیر؟ آیا اساسا نیازی به تدبیر چنین وظایفی وجود دارد یا خیر؟ و همچنین آیا تجانسی بین وظایف، اختیارات و صلاحیت های شورا وجود دارد یا خیر؟ نهایتا راهکارها و پیشنهاداتی با توجه به مطالب عنوان شده، ارائه خواهد گردید.

شورای عالی فنی, فهرست بها, نرخ پیمان, طرح عمرانی, داوری