پرویز قادری - دانشگاه ارومیه، ارومیه

منطقه مورد مطالعه، در غرب ورقه ی ۱:۱۰۰۰۰۰ میاندوآب، واقع در استان آذربایجان غربی، قرار دارد و از لحاظزمین ساختاری، جزء پهنه ی ساختاری سنندج - سیرجان می باشد. فنوکربست های این سنگ ها شامل اولیوین،کلینوپیروکسن و بلورهای پلاژیوکلاز هستندکه عموما در یک زمینه ی شیشه ای با ترکیب تیتانومگنتیت و تیتانواوژیت قراردارند. این سنگ های متاآلومین ترکیبی از بازالت تا آلکالی بازالت و تراکی بازالت از خود نشان می دهند و از نظر سری،سرشتی آلکالن و شوشونیتی دارنده همچنین در نمودارهای تعیین محیط تکتونیکی. محیط های درون صفحه ای با ژنز وگسترش آنها همخوانی دارد. بر اساس مطالعات ژئوشیمیء نرخ ذوب بخشی برای سنگ های مورد مطالعه حدود ۱ - ۵درصد می باشد و رویداد ذوب در محدوده ی گارنت - اسپینل لرزولیت انجام شده است. این سنگ ها در نتیجه ذوب بخشییک گوه گوشته ای غنی شده در بالای زون فرورانشیء مرتبط با فرورانش مایل نئوتتیس به زیر پهنه سنندج - سیرجان و دریک محیط درون صفحه ای (WPB) ایجاد شده اند و در آثر عملکرد گسل های عمیق تکامل حاصل کرده اند. سنگ هایمنطقه مورد مطالعه در نمودارهای الگوی عناصر نادر خاکی نرمالیز شده به کندریت از عناصر LREE, LILE غنی شدگی واز عناصر HREE, HFSE تهی شدگی نشان می دهند. غنی شدگی LREE نسبت به HREE به دلایلی همچون، آلایشپوسته ای، درجه پایین تبلور بخشی، تجمع ناهماهنگ فنوکریست ها و همچنین عمیق زباد ذوب بخشی در این بازالت ها می باشد

پترولوژی، ژئوشیمی، پلیوکواترنر، سنگ های آتشفشانی، میاندوآب